Październikowe posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej nie przyniosło podwyżki stóp procentowych. Stopę referencyjną NBP zdecydowano się pozostawić na poziomie 1,5%. Rada spodziewa się, że przy dobrej koniunkturze w polskiej gospodarce, umiarkowanej inflacji w krajach Eurosystemu i stopniowo umacniającej się presji inflacyjnej prawdopodobieństwo przekroczenia docelowego poziomu dynamiki cen jest w średnim okresie niewielkie.
Od czerwca br. obserwuje się stopniowe odbicie inflacji CPI. Wg najnowszych, sierpniowych danych GUS, roczne tempo wzrostu cen wynosi 1,8%. Mimo wzrostu wynagrodzeń inflacja bazowa pozostaje stabilna. Pozwala to z optymizmem patrzeć na prognozy dynamiki cen, które nie powinny gwałtownie urosnąć, gdyż presja kosztowa jest jednym z kluczowych determinantów długookresowej inflacji. W otoczeniu zewnętrznym Polski inflacja mierzona wskaźnikiem HICP również utrzymuje się na umiarkowanym poziomie.
Tempo wzrostu gospodarczego pozostaje w Polsce stabilne. Najsilniej kontrybuującym czynnikiem napędzającym dynamikę PKB jest spożycie prywatne. Ekspansja sektora produkcji budowlano-montażowej pozwala spodziewać się wzrostu inwestycji.
Najważniejsze banki centralne konsekwentnie trzymają się obranej wcześniej linii polityki monetarnej. EBC utrzymuje stopy procentowe na niskim poziomie (w tym ujemną stopę depozytową). Kontynuowany jest również program skupu aktywów finansowych APP. FED natomiast realizuje zapowiadane zmniejszenie swojej sumy bilansowej, co oznacza ostrzejszy kurs w polityce pieniężnej.
Wypowiedzi członków RPP każą przypuszczać, że do podniesienia stóp procentowych dojdzie w Polsce nie wcześniej niż w 2018 r. Podkreśla się, że wobec łagodnej dynamiki cen w otoczeniu zewnętrznym Polski i stymulowanego przez wzrost gospodarczy umacniania się krajowej presji inflacyjnej wskaźnik CPI nie powinien wzrosnąć w sposób mogący zagrozić utrzymaniu się gospodarki na ścieżce zrównoważonego rozwoju. Mimo to warto nie ulegać zbytniemu optymizmowi i z uwagą przyglądać się zwłaszcza danym z rynku pracy. Rekordowo niskie bezrobocie w połączeniu z bardziej śmiałymi żądaniami płacowymi mogą istotnie wpłynąć na presję płacową i, w konsekwencji, na kosztową presję inflacyjną. Wzrost cen spowodowany wyższymi kosztami pracy może z kolei wymusić na RPP podjęcie bardziej restrykcyjnych działań, w przeciwieństwie do krótkookresowych wahnięć ceń spowodowanych szokami podażowymi, jakich doświadczała ostatnio polska gospodarka.
Be the first to comment on "Polityka pieniężna"